Je leven op orde, hoe doe je dat?

Orde is fijn en het gevoel dat je leven compleet is, helemaal klopt en dat je alles hebt en doet wat je wilt, is iets waar we denk ik allemaal van dromen en naar verlangen. Maar is het überhaupt mogelijk je leven compleet op orde te hebben? En wanneer is dat dan? En ís je leven ook daadwerkelijk op orde wanneer je alle voorwaarden hiervoor af kunt vinken? Voel je je compleet wanneer je alles hebt waarvan je denkt dat dit je leven compleet zal maken?

Wanneer je al langer struggled met een bepaalde mate van ontevredenheid kan het soms wonderbaarlijk zijn je aanpak in de weg naar een beter leven eens volledig om te gooien. In het kader van: 'Wanneer ik doe wat ik altijd deed, krijg ik wat ik altijd kreeg', zou een stap dichter naar heelheid en orde in je leven misschien juist kunnen betekenen dat je het tegenovergestelde moet doen. Dus i.p.v. van te streven naar iets dat je nu niet hebt: juist te omarmen wat je wel hebt, wat er nu is, nu op dit moment. Hoe zou het zijn wanneer je de imperfecties van je eigen leven zou kunnen omarmen? Zoals een ouder zijn kind onvoorwaardelijk omarmt met zijn/haar ogenschijnlijke 'imperfecties'. Zo zouden we denk ik ook wat milder mogen zijn naar alles wat er in ons of in ons leven volgens ons niet perfect is.

De start tot groei en ontwikkeling is je huidige situatie. Die kún je niet overslaan. Dit is je uitgangspunt. Dus sta hier bij stil, waar sta ik, waar ben ik, en: ben ik bereid om mijn uitgangspunt te omarmen? Ondanks dat dit niet mijn gewenste situatie is? Het is wel de situatie zoals hij op dit moment is. En het is zaak deze eerst te erkennen alvorens we deze los kunnen laten. Kun je daarin zijn? Daarin duiken? En dan bedoel ik helemaal: erin duiken, het te voelen, te ervaren, het in te ademen totdat het zijn grip op je verliest.

Probeer maar eens helemaal in een emotie te gaan zitten, helemaal met je gevoel, er in te ademen en er helemaal te zijn in die emotie. Je zult zien dat deze verzacht, lichter wordt of zelfs verdwijnt. Simpel as that? Ja soms wel. Overal waar meer gevoel in mag zijn en waar het je lukt met je gevoel in te stappen, komt ruimte. Ruimte om te ademen en ruimte om helder te zijn.

Maar hoe doe je dat dan? Meer in je gevoel gaan zitten? Dit is soms niet zo makkelijk. Wel makkelijk te herkennen: wanneer je in je gevoel zit, hebben gedachten geen grip op je. Wanneer je veel gedachten hebt en je hoofd maakt overuren, dan zit je niet in gevoel. Zodra je merkt dat gedachten met je aan de haal gaan en je de negativiteit intrekken, adem dan naar je buik, breng je aandacht naar je buik, naar het gebied rondom je navel en leg desnoods je hand erop. Bedenk dat hier de bron van jou levensenergie zit en jou zielskracht en probeer daar met je gevoel heen te gaan. Wanneer je in staat bent wat vaker in dit gebied te ademen en je aandacht hier naartoe te brengen zal je merken dat je adem zakt en dat je rustiger word. Ook zal je op den duur meer in staat zijn keuzes te maken die 'goed voelen'. 

De huidige situatie, het nu, het nu dat je misschien heel graag anders zou zien maar wat er wel is, veranderd niet zomaar wanneer je het nog meer haat. Sterker nog, het zou nog wel eens vaster kunnen gaan ankeren naarmate je het harder haat. Ooit wel eens een ex uit je hoofd willen zetten waar je nog zoveel wrok en ongenoegen bij voelt? Het lijkt onmogelijk, iemand plant zich in je hoofd wanneer je deze persoon aandacht geeft met je gedachten, zowel negatief als positief, dat maakt niks uit.

Maar hoe doe je dat, iets niet haten dat je wel haat? Of hetgeen omarmen dat je het liefst ver van je afduwt? Want het klinkt natuurlijk tegenstrijdig iets te omarmen dat je niet wilt. Pijnen en emoties hebben de neiging vrijer te stromen en uiteindelijk op te lossen wanneer ze de ruimte krijgen helemaal gevoeld te worden. En een situatie in je leven waar je niet happy mee bent is vaak gebaseerd op pijnen en emoties. Je bent er immers niet blij mee en wilt het veranderen. Waarschijnlijk voel je je er niet fijn bij, het bezorgt je stress, kopzorgen, pijn.. noem maar op. En juist die pijnen, kopzorgen, stress en emoties zorgen voor het vasthouden aan de negatieve situatie.

Zie het leven als een rivier, een stroom, een waterval. Het water laat zich meevoeren zonder tegen te stribbelen. Op de weg die het gaat komt het obstakels tegen, waar het feilloos langs beweegt alsof het vanzelf lijkt te gaan. Het water gaat waar het naartoe gaat. Punt. Het gaat niet tegen de stroom in, het beweegt mee met de stroom, met de flow. 

Mijn leven stroomt zoals het stroomt en aan mij de schone taak mezelf genoegen te doen door niet tegen die stroom in te zwemmen. Maar eens te kijken waar de stroom me brengt en onderweg mee te pakken wat ik ervan mee wil pakken. Ik mag in volle overgave de stroom van mijn leven volgen.

Ik besef soms dat ik mijn leven op bepaalde punten probeer te forceren, mijn keuzes wil pushen, dingen graag nu wil en niet morgen of volgende week of volgend jaar, en ik zie mezelf soms druk op leggen in veranderingen waar ik misschien nog niet aan toe ben. Langzaam komt het besef dat ik eerst mag gaan voelen in wat er nu is, zodat het moment waarop ik klaar ben voor verandering vanzelf zal komen. En ik misschien vanzelf de verandering instroom die ik wens wanneer ik me overgeef aan de stroom van mijn pad. Ik gun dat mezelf en ik gun dat jou ook.